xəlq

is. <ər.> klas.

1. Yaratma, yaradılış. Xəlq etmək (eləmək) – yaratmaq, vücuda gətirmək. <Abbas:> Mənim meylim elə sənnən xoş olub; Nə xoş xəlq eyləyib yaradan səni. «Abbas və Gülgəz». <Arif:> İnsanları xəlq etmədə var bəlkə də hikmət; İblisə nə hacət? H. C.. Xəlq olunmaq – yaradılmaq, vücuda gətirilmək. Cənab Mövlazadəyə bilmək lazımdır ki, arvad tayfası kişilərin məhz zövqü və ləzzət hissləri üçün xəlq olunmayıbdır. M. İ.. O elmin qüvvəsilə xəlq olundu çap maşını; Basar saətdə övraq üstünə min cür əsər, millət! M. M..

2. Bax xalq. Ol ki yarın şəbi-hicrinə qiyamət günüdür; Xəlq arasında qiyamət günü olmazmı xəcil? F.. <Asya və Telli:> Səy qıl kim, qala səndən; Xəlq içində yaxşı ad. Ü. H.. Əvvəlcə sənə söyləmiş idim bu kəlami; Yazma bu qədər jurnalına xəlqi-əvami. C. C..